ZNANE POSTACIE
ALEKSANDER FREDRO (1793 - 1876) - poeta, komediopisarz polski. Od 1809 r. żołnierz armii Księstwa Warszawskiego, uczestnik wyprawy Napoleona na Moskwę w 1812 r. Właściciel Korczyny i zamku Kamieniec od 1826 r., w wyniku małżeństwa z Zofią Jabłonowską. Poseł do Sejmu Stanowego w latach 1833-42 i do Sejmu Krajowego w 1861 r. Od 1829 r. członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk, a od 1873 Akademii Umiejętności. Autor znakomitych komedii obyczajowych z życia szlachty polskiej. Spośród najwybitniejszych należy wymienić te, które stały się klasyką literatury: „Mąż i żona”, „Pan Jowialski”, „Śluby panieńskie” i „Zemsta”. Akcja tego ostatniego utworu rozgrywa się na zamku kamienieckim i oparta jest na sąsiedzkim sporze Firlejów i Skotnickich.
JÓZEF SEBASTIAN PELCZAR (1842 - 1924) - ur. w Korczynie, tu zdobył podstawy wychowania i wykształcenia. Ukończył seminarium i studia w Rzymie; biskup ordynariusz diecezji przemyskiej w latach 1900 - 1924; profesor i rektor w latach 1882 - 1883 Uniwersytetu Jagiellońskiego, inicjator budowy Collegium Novum oraz kościoła parafialnego w Korczynie. Beatyfikowany w 1991 r., ogłoszony świętym w 2003 r. W 1894 r. założył Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszego Serca Jezusowego (sercanki). Wielki patriota i społecznik.
STANISŁAW PIGOŃ (1885 - 1968) - historyk literatury polskiej, edytor, rodem z Komborni. Pracownik naukowo-dydaktyczny uniwersytetów: Poznańskiego, Wileńskiego i Jagiellońskiego. Członek PAU i PAN. Badacz epoki romantyzmu i Młodej Polski. Należał do najwybitniejszych znawców twórczości Mickiewicza. Wydawca dzieł Fredry, Żeromskiego, Słowackiego, Orkana. Znawca literatury ludowej - wydał antologię i zarys nowszej literatury ludowej. Poszukiwał w literaturze wątków patriotycznych, moralnych. Trwały związek z miejscem urodzenia zawarł we wspomnieniach „Z Komborni w świat”.
STANISŁAW SZEPTYCKI (1867 - 1950) - ostatni dziedzic Korczyny i zamku kamienieckiego, wnuk Aleksandra Fredry. Dowódca III Brygady Legionów Polskich i komendant Legionów, generalny gubernator w Lublinie. Po traktacie brzeskim, na znak protestu przeciwko oddaniu Chełmszczyzny Ukrainie, podał się do dymisji. Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim: szef sztabu generalnego WP, dowódca frontu litewsko-białoruskiego podczas wojny polsko-bolszewickiej. Minister spraw wojskowych (1923 r.), po przewrocie majowym podał się do dymisji. Wieloletni prezes „Towarzystwa Tkaczy” w Korczynie, pochowany na tutejszym cmentarzu parafialnym.
JAN SZCZEPANIK (1872 - 1926) - wynalazca, nazywany polskim Edisonem. Nauczyciel fizyki w korczyńskiej szkole, zajmował się ulepszaniem maszyn tkackich dla „Towarzystwa Tkaczy” w Korczynie. Doświadczenia wykorzystał w pracy badawczej w Krakowie - opracował metodę mechanicznego tkania gobelinów. Skonstruowana przez niego maszyna gobelinowa stała się przełomowym wynalazkiem w przemyśle tkackim. Pracował nad telefaksem bezprzewodowym i telewizją. Zajmował się barwną fotografią - opracował metodę fotograficzną opartą na użyciu filtra i wielobarwnego rastra, wynalazł papier fotograficzny czuły na barwy. Zasłużył się dla barwnej kinematografii - zastosował w kamerze i aparacie projekcyjnym kolorowe filtry i czarno-białą taśmę, uzyskując zbliżone do naturalnych kolory, w 1898 r. wyprodukował barwny film małoobrazkowy. Twórca: przyrządu do kopiowania rzeźb, regulatora ciągu kominowego w paleniskach kotłowych, jedwabnego pancerza kuloodpornego.
MIKOŁAJ KAMIENIECKI (ok. 1460 - 1515) - najwybitniejszy przedstawiciel rodu Kamienieckich, najstarszy syn Henryka, kasztelana sanockiego. Współdziedzic i współzarządca zamku Kamieniec i 10 okolicznych wsi, w tym Korczyny. Hetman wielki koronny (pierwszy w dziejach Polski), kasztelan krakowski i sandomierski, zaufany współpracownik królów Kazimierza Jagiellończyka i Jana I Olbrachta. Uczestniczył w wielu znaczących dla historii Polski zwycięstwach nad Wołochami i Tatarami. Jeden z inicjatorów reformy wojskowej, w wyniku której upowszechniona została husaria jako nowy rodzaj jazdy konnej.
JAN ZYCH (1931 - 1995) - poeta, tłumacz. Urodził się w Korczynie. Ukończył polonistykę na UJ i iberystykę na Uniwersytecie w Meksyku. Redaktor Wydawnictwa Literackiego w Krakowie, lektor j. hiszpańskiego na UJ. Pod koniec lat 70. wyjechał na stałe do Meksyku, aby kontynuować pracę naukową na tamtejszym uniwersytecie. Drukował w „Życiu Literackim”. Wydał tomiki: „Zielone skrzypce”, „Wędrująca granica”, „Układ serdeczny”, „Blizny po świetle”. W wierszach eksponował problem psychiki człowieka, który szuka sensu własnej egzystencji. Przekłady: z hiszpańskiego - utwory P. Nerudy, G.G. Marqueza, O. Paze; z bułgarskiego - ‘Antologia poezji bułgarskiej”; na hiszpański - utwory Miłosza, Herberta, Szymborskiej, Różewicza, Leca. Opracował wybór wierszy Haliny Poświatowskiej.
STANISŁAW GROCHMAL (1911 - 1995) - lekarz, profesor, specjalista z zakresu neurologii i rehabilitacji. Dzieciństwo spędził w Korczynie, gdzie uczęszczał do szkoły powszechnej. Studia medyczne ukończył w 1973 roku na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Poznaniu. Żołnierz Września 1939 r., związany następnie z ruchem oporu AK. W 1944 r. aresztowany przez gestapo, był więziony w Tarnowie. Po zakończeniu II wojny światowej osiadł w Krakowie, gdzie pracował jako wykładowca w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego (w latach 1965 - 1968 był jej rektorem) i Akademii Medycznej. Członek PAN. Popularyzator osiągnięć medycyny sportowej, rehabilitacji leczniczej i higieny psychicznej.
